The Kids Are All Right (2010)

Δε μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν η ταινία αυτή να άρεσε σε όλο τον κόσμο εκτός από εμένα! Η άποψή μου με δύο λέξεις? Ολική Απογοήτευση! Όταν διάβασα ότι η ταινία είναι υποψήφια για καλύτερη κωμωδία και με τις παρουσίες των Annette Bening και Julianne Moore στο καστ, ομολογώ ότι περίμενα πολλά περισσότερα από ένα τεράστιο ολοστρόγγυλο μηδενικό. Δύο αδέρφια των οποίων οι μαμάδες έχουν δεσμό κ έχουν γεννηθεί με τεχνητή γονιμοποίηση από το σπέρμα του ίδιου δότη, αναζητούν κ βρίσκουν το βιολογικό τους πατέρα, έναν μποέμ τύπο ο οποίος μπαίνει στην οικογένεια κ σιγά σιγά αλλάζει τους κανόνες με τους οποίους ζούσαν μέχρι τότε. Αυτά! Θα μου πείς τί περίμενες. Περιμένω επιτέλους ένα σενάριο με κείμενα των οποίων οι λέξεις είναι λίγο διαφορετικές απο τα ίδια μονότονα δακρύβρεχτα «Ι am sorry», «I Love you» «I Dont Know» (εδώ βάλε κ δύο μερίδες «Οδυρμό»!).

Δεν ξέρω αν ήταν η θεματολογία που δε με άγγιξε, ή το γεγονός ότι ενώ ήμουν προετοιμασμένος να δω μία κωμωδία, κατέληξα να βλέπω μία (ούτε καν ρομαντική) βαρετή, προβλέψιμη κ επίπεδη (καλά, στο επίπεδη δεν επιμένω κ τόσο, μη με πεις εμπαθή!) κοινωνική κομεντί, παρόλα αυτά θεωρώ ότι είναι ακόμα μία ταινία από το σωρό. Ούτε καν οι ερμηνείες είναι αρκετές να σώσουν το αδύναμο σενάριο. Γιατί μπορεί η Ανετ Μπένινγκ να είναι βέβαια εξαιρετική (όπως πάντα αφού πρόκειται για μία από τις καλύτερες ηθοποιούς του Χόλυγουντ) στο ρόλο της αυταρχικής «πατρικής» φιγούρας της οικογένειας, από την άλλη μεριά όμως η Tζούλιαν Μούρ μπορεί να χασκογελάει αυτάρεσκα αφού πληρώθηκε για έναν ρόλο που κανείς δε θα θυμάται μισή ώρα μετά την αποχώρησή του από την αίθουσα (πόσο μάλλον που είναι κ υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία!). Τέλος, να πούμε κάτι κ για τη σκηνοθέτης (κ σεναριογράφο) της ταινίας Lisa Cholodenko (το όνομά της το έψαξα και το βρήκα στο imdb, αν κ περίμενα ότι ούτε αυτό θα τό χε…) η οποία νομίζω έδωσε ένα τόνο στην ταινία αρκετά στιβαρό χωρίς να αφήνει στο θεατή περιθώρια για μία πιό «χαλαρή» θεώρηση των πραγμάτων, χωρίς όμως να δικαιώνεται για αυτό, μιάς κ το τελικό αποτέλεσμα είναι το λίγο το λιγότερο άνισο κ με αρκετές «τυφλές στροφές».

ΣΤΙΓΜΗ ΟΣΚΑΡ: Θά θελες… Άντε να δώσω λίγα πονταλάκια στην ερμηνεία του γιού της οικογένειας (δεν ξέρω το όνομά του…) κυρίως για την κακόφατσά του, που ταιριάζει κουτί στον ρόλο που έχει στην ταινία (ναι, παίζει ένα νέο που αναζητά την ταυτότητά του στη σύγχρονη πραγματικότητα…)

ΣΤΙΓΜΗ ΧΡΥΣΟΥ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟΥ: Αν όλα πάνε «καλά», η ταινία θα σαρώσει στη φετινή απονομή αν κ η φετινή χρονιά θα έχει πολύ ανταγωνισμό στη συγκεκριμένη κατηγορία της «χειρότερης ταινίας»!

ΔΕΙΤΕ ΤΗ: Καλά, δεν είμαι κ τόσο κακός να σας στείλω στο σινεμά γιορτάρες μέρες να πάθετε κατάθλιψη, εκτός κ αν θέλετε να χωρίσετε, οπότε είναι η τέλεια ευκαιρία για «Σινεμαδάκι»!

Rating: 4 στα 10 αστεράκια. Αν έπαιζε τον πατέρα ο Steven Seagal θα έβαζα 5…