Τι σου είναι τελικά το να είσαι «ΜΕΓΑΛΟΣ».

Μετά από πολλά χρόνια κατέφθασε χθες στην Αθήνα η αποστολή της Μπαρτσελόνα σε ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΘΕΣΗ με όλα της τα Αστέρια στη διάθεσή της. Ο Μέσσι κ οι λοιποί «Υπερήρωες» (όπως του χαρακτήριζαν όλα τα Μέσα) ανάμεσά μας για 48 ωρες. Όλοι τους κυνηγάνε για μία δήλωση, για ένα αυτόγραφο, έστω για ένα χαμόγελο.

Κ μέσα στην γενική αναστάτωση, ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ. Περνάει τα μέτρα ασφαλείας, μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο κ τρέχει προς τη μεριά του «Μικρού Μαραντόνα». Το γήπεδο ΑΡΧΙΚΑ τον ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ περιμένοντας, τί πιό απλό, να τον δεί να δίνει ένα Ηigh Five στο Μεσσία του Σύγχρονου Ποδοσφαίρου, στη χειρότερη να τον δεί να απλώνει στα πόδια του μία σημαία της «Mισητής» Ρεάλ!

Οχι.

Ο δικός μας, ο «Τυχερός» που είχε την ευκαιρία να πλησιάσει όσο κανείς τον Καλύτερο Ποδοσφαιριστή του κόσμου, είχε άλλα πλάνα.

Μπράβο φίλε.

Είσαι ΜΕΓΑΛΟΣ (μα ΠΟΛΥ μεγάλος) ΜΑ…γκας! TI KAI AN TO ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ σε Γιούχαρε. 80.000 ΔΕΝ είναι πολλοί… ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ σε είδε να κάνεις τον ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ. Κάτι ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ δεν είναι αρκετοί.

Εσύ θα θυμάσαι (όταν θα κάνεις διάλλειμα στη Μίζερη κ Κακόμοιρη Ζωή σου…) ότι: «Eίσαι ΜΕΓΑΛΟΣ!»

Για αυτό κ απόψε το High «FΙVE» όλων των Ελλήνων σήμερα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ σου ανήκει.

ΥΓ. Το δεύτερο Γκόλ της Μπαρτσελόνα με έκανε να σιγοψυθυρίσω χαμογελώντας: «Mes Que Un Club«.