«Ωδή στην 25η Μαρτίου»

25η Μαρτίου. Μία υπέροχη μέρα. Ηλιόλουστη. Ανοιξιάτικη. Και πάνω απ όλα…? Αργία!

Γιατί, τί να ζητήσει κανείς παραπάνω από μία Εθνική Επέτειο, εκτός του να πέφτει εργάσιμη! Εντάξει δε λέω, θα μπορούσε να είχε πέσει Δευτέρα (η Παρασκευή θεωρείται εξ ορισμού ημιαργία…) να γίνει το «Τριήμερο το Σωστό» αλλά ας μην τα θέλει κανείς και όλα δικά του. Mία εβδομάδα άλλωστε με δύο Σάββατα δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί άσχημη.

Σήμερα λοιπόν το πρωί ξύπνησα, άνοιξα τα πορτοπαράθυρά μου, έφτιαξα breakfast και μιας και η Ελεωνόρα Μελέτη είχε ρεπό, έκατσα καρφί μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου για την πρωινή ενημέρωση. Εκεί λοιπόν που βρισκόμουν ανάμεσα στις ειδήσεις για την επική νίκη του Βάζελου επί της (μπασκετικής) Μπάρτσα (έλα και δε θέλω ν ανοιγόμαστε), την ντροπιαστική ήττα του Θρύλου από τη Σιέννα (που θύμισε ένδοξες ποδοσφαιρικές νύχτες Champions League) και τα νέα για την επίσημη κυκλοφορία του ipad2 αυριο στην Ελλάδα (πρωί πρωί θα είμαι στα Multirama!), είδα ένα κόκκινο σημαδάκι να ανάβει στο προφίλ μου στο FB. «Mήνυμα πρωί πρωί», αναρωτήθηκα και έκανα το κλικ.

Δεν θα σχολιάσω τίποτε περισσότερο. Μία λιτή και απέριττη παράθεση νομίζω είναι «υπέρ αρκετή».

Απλά θα το ονομάσω

«Ωδή στην 25η Μαρτίου».

Vasilako θέλεις καλημέρα από τη Θεσσαλονίκη, ε?!

Μόνο ένα θα σου πω… Είναι η πρώτη χρονιά που η παρέλαση περνάει κάτω από το σπίτι μου και σε κάποιον πρέπει να πω τον καημό μου !!!

Τώρα το ρολόι δείχνει 8:30. Λοιπόν… 8.15 το πρωί (που οχτώ και τέταρτο έχω να ξυπνήσω από το πρώτο έτος, την πρώτη εβδομάδα, την πρώτη ώρα, που ήμουν ψαρωμένη και πήγα από τις 9 στο μάθημα λες και θα πάρω απουσία) με ξύπνησε το υπέροχο μελωδικότατο «τσίριγμα» της σειρήνας του γερανού της τροχαίας. Προκαταβολικά θέλω να σου πω ότι στα πεζοδρόμια της γύρω περιοχής έχουν βάλει κορδέλες κι έχουν κρεμάσει χαρτιά με ειδοποίηση «Μην παρκάρετε», για σήμερα, από… Προχθές! Και έρχομαι τώρα και αναρωτιέμαι… ΠΟΣΟ τύφλα γύρισες χθες το βράδυ ρε φίλε και άφησες το κακαμαξάκι σου εκεί απ όπου θα περάσει το ερπυστριοφόρο του Ε.Σ. Και στην τελική, ΠΟΣΟ αναίσθητος είσαι, που εξακολουθείς να κοιμάσαι σα ΒΟΔΙ και δεν ακούς ΟΥΤΕ τη σειρήνα, ΟΥΤΕ το συναγερμό σου,

ΟΥΤΕ τα αδέσποτα της γειτονιάς, ΟΥΤΕ τα δικά μας 2 σκυλιά, που εμένα προσωπικά

ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ !!!!!

(εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι θεωρούμαι και άνθρωπος ο οποίος κοιμάται πολύ βαριά, σε σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή!!!!!)

Σαν να μην έφτανε λοιπόν αυτό το υπέροχο, το «μελωδικό, το μη σου το πω και «multicultural» ξύπνημα… Κατά τις 9.30 ξεκίνησαν από το δήμο να φτιάχνουν τον ήχο στα μεγάφωνα… Τι Muse στο Wembley… τί U2 στο ΟΑΚΑ… Εδώ μιλάμε για ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΓΕΙΑ !!!! Μ’αρέσει που με κορόιδευες όταν προσπαθούσα να σφυρίξω στη συναυλία των James!!! Αν εγώ έκανα «σαν dial-up σύνδεση», έπρεπε απλά να ήσουν εδώ να χορτάσει το αυτί σου «παράσιτο» και φυσικά αυτό το ανυπόφορο το εκνευριστικό το αδιάκοπο «zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz»…

Και κάπου εδώ θα νομίζεις ότι τα βάσανά μου τελείωσαν εκεί. Όχι! Βλέπεις, εδώ και κανένα τέταρτο , έχουν ξεκινήσει αυτά τα χαμηλόφωνα, αυτά τα μελιστάλαχτα, αυτά τα «μινιμαλιστικά» στη σύνθεσή τους Εμβατήρια, για να ολοκληρώσουν το υπέροχο ανοιξιάτικο πρωινό μου ξύπνημα… Nαι. Πλέον δεν παίζουν οι κόρνες, δε σφυρίζουν οι τροχονόμοι, δε χτυπάνε οι συναγερμοί, δεν αληχτάνε τα σκυλιά. Τι να μου πει ο Ρέμος, τι να μου πεί η Αdele, τί να μου πεί ο Michael Jackson αν αναστηνόταν μπροστά μου, όταν κάτω από το σπίτι μου

ΤΟΣΟ απλά, ΤΟΣΟ όμορφα και ΤΟΣΟ διακριτικά

«περνάει ο Στρατός, της Ελλάδος φρουρός»!

Στο λόγο μου και ειλικρινά σου ζητώ από καρδιάς να με πιστέψεις, αν άνοιγα τα μάτια μου τώρα (που, πού τέτοια τύχη!), θα ήμουν σίγουρη ότι στη χώρα είχε γίνει πραξικόπημα!

Αδημονώ για τη στιγμή (σε κανένα 2ωρο από τώρα την υπολογίζω) που θα ακούσω Dolby Digital Stereo 3D «Ένα στ’ αριστερό… ΧΑΠ!»

Και συ θέλεις καλημέρα ε…?

ΣΕ ΜΙΣΩ 25η Μαρτίου!