Vasilakos.org – Heroes Rule the Universe Vasilakos' Blog
Δυστυχώς φέτος, δεν κατάφερα να δω πολλές ταινίες, παρά μόνο τις «βασικές», τις SOS που λέγαμε και στο σχολείο. Παρόλα αυτά οι εκπλήξεις στα σενάρια ήρθαν από δημιουργούς που συνάντησα κυρίως στο τέλος της χρονιάς μιας και μέχρι Ιούνιο η μόνη ταινία που με είχε εντυπωσιάσει με την πλοκή της δεν ήταν άλλη από τους απίστευτα καλογραμμένους και αυθεντικά αστείους «Άθικτους» οι οποίοι κατάφεραν και με έκαναν και γέλασα αυθόρμητα παρά το «επικίνδυνο» του θέματος και κατέκτησαν και την πρωτιά ακριβώς επειδή έκανα πάρα πολύ καιρό να δω ταινία που να με πήγε το βήμα παραπάνω. Από εκεί και πέρα τη δεκάδα συμπληρώνουν ο «Django με το σιωπηλό D» όπου ο Ταραντίνο χωρίς να εντυπωσιάσει μας παρέδωσε ακόμα μία ταινία με σταθερά υψηλά standards σε χαρακτήρες και ασύλληπτες ατάκες , το τίμιο για τα λεφτά του «Argo» (με μοναδικό μελανό σημείο τον πιo αδύναμο ρόλο στην καριέρα του John Goodman), το σφιχτοδεμένο «Ζero Dark Thirty» μία από τις 5 ταινίες της χρονιάς που δεν έκαναν κοιλιά σε κανένα της σημείο, τον «Οδηγό Αισιοδοξίας» και τη «Ζωή του Πί» τα οποία μεταφέρθηκαν άριστα από τα αντίστοιχα βιβλία, το «Flight» όπου ο Denzel απογειώνει μετά από χρόνια ένα σενάριο το οποίο το λίγο το λιγότερο μπορεί να χαρακτηριστεί αρτιότατο, το πανέμορφο από όλες τις μεριές «Wreck it Ralph«, και φυσικά ο απόλυτα μινιμαλιστικός «James Bond» και το παραμυθένιο «Moonrise Kingdom«.
Stay tuned στο hashtag #blogoscars, το πάρτυ μόλις ξεκίνησε!
