Vasilakos.org – Heroes Rule the Universe Vasilakos' Blog

Αρχές της δεκαετίας του 1970 και ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Οι μυστικές υπηρεσίες Αμερικής, Ρωσίας και Μεγάλης Βρετανίας πασχίζουν με κάθε μέσο να αποκτήσουν το πάνω χέρι στην τελική μορφή του σύγχρονου κόσμου. Μέχρις ότου, μία πληροφορία φέρνει τους Ρώσους σε θέση ισχύος μιας και τους εμφανίζει να έχουν τοποθετημένο στην κορυφή της Βρετανικής Αντικατασκοπείας έναν δικό ... Read More »

Κατά βάθος όλοι χάρηκαν για τα παιδιά. Έλα παραδέξου το, χάρηκες και συ! Μην είσαι Οχιά Λεπενίτσα ρε! Αφού χάρηκες. Καλά εντάξει, δε χάρηκες σα να πάντρεψες την αδερφή σου, αλλά… Μην επιμένεις να βρίζεις και να είσαι κακοπροαίρετος λέμε! Κοίτα που επιμένει… Και «δε θέλω» κι εγώ να ανακυκλώσω τον «κατακλυσμό σχολίων αγάπης, θαυμασμού και λατρείας» που κατάκλυσαν σήμερα ... Read More »

«Πρωτοποριακό». «Εμπνευσμένο». «Βαρετό». «Στατικό». «Νά χαμε και ένα μαξιλαράκι, θά ταν ώ χαρώ το». Αυτές ήταν ορισμένες μόνο από τις αντιδράσεις όλων εκείνων που έσπευσαν να δουν «το Δέντρο της Ζωής», τη φετινή δημιουργία του πολυβραβευμένου Terrence Malick, σκηνοθέτη των μεγάλων επιτυχιών «The Thin Red Line» και παλαιότερα του «Days of Heaven». Και μέσα σε όλο το σούσουρο των διαφορετικών ... Read More »

Γιεαπ. Το καταφέραμε και αυτό. Παραφράζοντας τη γνωστή διαφήμιση: Toν χάσαμε τον Πικάσσο πατριώτη! Και μάλιστα όχι μόνο τον Πικάσσο. Μαζί χάσαμε και έναν (υπέροχο) Μοντριάν και έναν (πρώτη φορά τον άκουγα) Κάτσια. Τη στιγμή μάλιστα που οι απανταχού «εκπρόσωποι της τέχνης» βγάζουν τα μάτια τους για το αν ο πίνακας του περίφημου ισπανού καλλιτέχνη είναι όμορφος ή απλά «μια ... Read More »

To 2011 ήταν μία ιδιαίτερη χρονιά. Ή για να το θέσω καλύτερα ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά. Η Κρίση (να ένα πραγματικά άσκημο όνομα να βαφτίσεις το παιδί σου) η οποία μας είχε δείξει τα δόντια της το 2010, το 2011 έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και μας ξέκανε εντελώς. Άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, άλλοι είδαν τους μισθούς τους ... Read More »

«There are rich teams. And there are poor teams. Then there s fifty feet of crap… And then there s us!». Ο Brad Pitt στον πολυδιαφημισμένο Οσκαρικό του ρόλο για το 2011 (όχι, δε νομίζω να προταθεί για το Tree of Life…) υποδύεται το Βilly Bean (παρά λιιίγο Jean), γενικό διευθυντή στην ομάδα baseball του Όκλαντ ο οποίος όταν στενεύουν ... Read More »

Γιατί από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, εντυπώθηκε αυτόματα στο μυαλό μου. Γιατί η Τόρι κατάφερε και έκανε ότι και η Kate Bush με τη «μόνη διαφορά» ότι το έκανε 20 φορές καλύτερα. Γιατί το «Night of Hunters» κατάφερα να το ολοκληρώσω κοντά ένα μήνα από την ημερομηνία που το ξεκίνησα μιάς και άκουγα τα έξι πρώτα του τραγούδια ... Read More »

Το 19 δεν το είχα ακούσει μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε το 21. Όταν κυκλοφόρησε δε η τελευταία δουλειά συμπαθέστατης κατά τα άλλα Βρετανίδας, αρνήθηκα πεισματικά να υποκύψω στο φασισμό της μαζικότητας όλων όσων τη «θαύμαζαν» λες και την ήξεραν κι από χτες. Ανήκα βλέπεις στην κατηγορία όλων εκείνων, των «υπεράνω», που τη θεωρούσαν υπερβολικά hip και δήθεν. Μέχρι τη ... Read More »

Από καιρό έχω σποιλάρει ότι η κορυφαία πεντάδα μου για τη φετινή blogovision είναι τόσο mainstream που μπορεί να παίξει εύκολα και σε παιδικό πάρτυ! Αυτό βεβαια κάνει πιό εύκολο το να κάτσεις και να γράψεις ένα κείμενο 250 λέξεων για μία μπάντα που έχει ακουστεί όσο λίγες μέσα στη χρονιά που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά (2011, πούλο και ... Read More »

«Ρε συ τα έμαθες τα νέα, έβγαλαν καινούριο δίσκο οι Duran Duran»! Αυτό ήταν, ξαναγύρισα στο σχολείο! Και παρά την αρχική καχυποψία για μία κλασσική ρετροαρπαχτή βγαλμένη από τη χρονομηχανή του «Back in the Future», και με σοβαρή πίστη στα κοντά τριάνταπέντε χρόνια δισκογραφίας που έχουν στην πλάτη τους, πατάω το play με μία δεδομένη ανησυχία για την (πολύ) πιθανή ... Read More »