Despicable Me (2010)

Το δυνατό χαρτί που πάνω του ποντάρουν όλα τα καρτούν είναι ότι μπορούν εκμεταλευόμενα το animation να ελευθερώσουν το μυαλό από κάθε είδους όρια και να δημιουργήσουν νέες πραγματικότητες. Και επειδή τεχνικά τα περισσότερα απο αυτά είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο που οι διαφορές μεταξύ τους είναι ελάχιστες, όλα ποντάρουν στη δημιουργικότητα κ στη φαντασία του εκάστοτε δημιουργού και φυσικά στους διαλόγους. Και το «Despicable Me», το πρώτο της ιστορίας της Universal στο δύσκολο αυτο «αγωνιστικό χώρο» των κινουμένων σχεδίων, τόσο στον τομέα των νεωτερισμών όσο κ σε αυτόν του σεναρίου διαπρέπει, και ανακυρήσεται με αυτό τον τρόπο σε ένα από τα κορυφαία (και διασκεδαστικότερα) «Ανημέησια» της χρονιάς.

Η γνωριμία μας με το αξιαγάπητο (not) του χαρακτήρα του Gru, του φαλακρού, κοιλαρά κακού με την τεράστια μύτη, γίνεται με τον ίδιο να κοροιδεύει τα παιδάκια που αργότερα θα υιοθετήσει όταν εκείνα τον επισκέπτονται στο σπίτι του για να του πουλήσουν κουλουράκια. Η επιτομή δηλαδή του «καλού» ανθρώπου. Φυσικά όπως κάθε κακός, έτσι κ ο Gru έχει όνειρα. Όταν το αντίπαλο δέος, κλέβει την Πυραμίδα της Γκίζας για να τη «στολίσει» στον κήπο του σκεπάζοντάς τη με σεντόνι στα χρώματα του ουρανού με λευκά συννεφάκια (ακόμα γελάω!!!) ο Gru αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να κλέψει… το φεγγάρι! Μόνος του!? Όχι βέβαια. Έχει μαζί του, τα «Μίνιονς», τις πιό επιτυχημένες καρτουνόφατσες της χρονιάς.

Τα Μίνιονς δε μιλάνε αλλά μουγκρίζουν! Είναι πανηλίθια αλλά χαριτωμένα και καλόκαρδα, δουλεύουν σα σκυλιά αλλά με την πρώτη ευκαιρία για τεμπελιά δηλώνουν παρών κάνοντας χαβαλέ για τα πάντα, και γενικά προσφέρουν στο έργο, μερικές από τις πιό αστείες στιγμές της περυσινής χρονιάς. Και σα να μην έφταναν τα μίνιονς από μόνα τους, στην ταινία προστίθεντε και τρία ορφανά κοριτσάκια η Ίντιθ, η Μάργκο και η «σούπερ» Άγκνες (τη βλέπεις και λιγώνεις από τη γλύκα!!) οι οποίες αναλαμβάνουν το «δύσκολο» ρόλο να βγάλουν τον καλό εαυτό του «Απαισιότατου» στην επιφάνεια.

Ο Steve Carell μετά το υπεραποτυχημένο «Δείπνο Ηλιθίων» επανέρχεται δανείζοντας τη φωνή του στον Gru, τον αντιπαθητικό μισάνθρωπο «Υπερκακό» κ σημαδεύει διάνα! Η ερμηνεία του είναι πολύ καλή, ενώ δεν είναι κακός και ο (προσωπικά πάντα…) «Απαισιότερος« εκ των πρωταγωνιστών του «How i Met Your Mother» Jason Segel στο ρόλο του Βέκτορ! Κλείνοντας να σημειώσω ξανά με τον πιό εμφατικό τρόπο ότι οι φωνές των Μinions είναι η μισή ταινία (εκπληκτική πραγματικά στιγμή έμπνευσης η δημιουργία τους)!

ΣΤΙΓΜΗ ΟΣΚΑΡ: Τα Μinions, η Agnes, τα Minions, τα Μinions, το εξαιρετικό voice over, τα Minions… Γενικά πιστεύω ότι φέτος η μεγάλη μάχη θα είναι «Minions Vs Toothless» (αν κ το Αγαλματάκι νομίζω θα το πάρει τελικά το «How to Train Your Dragon») 😀

ΣΤΙΓΜΗ ΧΡΥΣΟΥ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟΥ: Το κλασσικό σενάριο που ο κακός έρχεται σε επαφή με παιδάκια και τα οποία στην αρχή δε θέλει, αλλά στο τέλος ερωτεύεται, έχει καταντήσει «λίιιγο» κοινότυπο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ενοχλεί.

ΜΟVIE TRIVIA: Ξέρατε ότι η γλώσσα που μιλάνε τα μικροσκοπικά κίτρινα Minions είναι πραγματική, ονομάζεται «minion-ese» κ φτιάχτηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες της ταινίας?

ΔΕΙΤΕ ΤΗ: Μην τη χάσετε με τίποτα! Εγώ την έχω δεί ήδη δύο φορές…

Rating: 9 πανάξια αστεράκια στα 10 (Τα Μinions από μόνα τους είναι τα 8 μιση…)!