O Aποχαιρετισμός ενός Fanboy.

Σήμερα το πρωί στο ίντερνετ, κυρίαρχη είδηση δεν ήταν άλλη από το θάνατο του Steve Jobs, ιδρυτή της Αpple. Δυστυχώς οι φωτογραφίες που πριν κάνα μήνα είχαν διαρρεύσει με τον Jobs άρρωστο και αδύναμο, αποδείχθηκαν μία θλιβερή πραγματικότητα. Αυτό όμως που κέντρισε περισσότερο την προσοχή μου ήταν ο ανηλεής πόλεμος ανάμεσα σε Haters και Fanboys για το έργο του και το κατα πόσο επηρέασε την πορεία της ανθρωπότητας. Σε προσωπικό επίπεδο θεωρώ ότι μία τέτοια συζήτηση εκ των πραγμάτων είναι χωρίς ουσία. Και ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μπορεί να λογομαχούν δύο άβαταρ για κάτι για το οποίο δεν έχουν (και δεν πρόκειται να ξανα)συζητήσουν ποτέ και μάλιστα με όρους καθαρά γηπεδικούς.

Τί κριτήρια πρέπει όμως να πληρεί κάποιος για να «πολιτογραφηθεί» Fanboy της Αpple? Πρόσφατα σε μιά κουβέντα που είχα με ένα φίλο μου έμαθα ότι απλά, «πρέπει να έχεις αγορασμένες, τουλάχιστον 3,7 συσκευές με το ασπρόμαυρο λογότυπο». Αμέσως έκανα το λογαριασμό. Έχω ένα ipod touch, ένα iphone3G, ένα iphone4 και ένα ipad2. Τέσσερα! Και με τη βούλα Fanboy λοιπόν. Προσωπικά βέβαια, ποτέ δεν είχα κατατάξει τον εαυτό μου στα Fanboys της Apple. Μικρότερος είχα Amiga και Amstrad 6128, αργότερα κατέφυγα στη σιγουριά του pc και σε αρκετά μεγάλη ηλικία προσανατολίστηκα στα προιόντα της εταιρίας με το μισοφαγωμένο μήλο. Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι ο Jobs επηρέασε την καθημερινότητά μου όσο κανείς σύγχρονός του.

Τί θέλω να πω. Είναι πολύ εύκολο για έναν εικοσάρη που έχει μεγαλώσει με κολλητό το google, το android και το shazam να αμφισβητήσει έναν άνθρωπο που μόλις το 1984 πρωταγωνίστησε στο παρακάτω χαρακτηριστικό και απίστευτα πρωτοποριακό για την εποχή βίντεο.

O STEVE JOBS ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜCINTOSH!

Γιατί όμως από όλα τα βίντεο που σήμερα κατακλύζουν το διαδίκτυο επέλεξα συγκεκριμένα αυτό?

Για τις λεπτομέριες.

1. Ο Jobs κάνει ακριβώς τριάντα δευτερόλεπτα για να βγάλει από ένα Σακί (!) τον υπολογιστή του, να τον συνδέσει και να τον βάλει σε λειτουργία. (εσύ σήμερα μέσα σε ένα μόνο δευτερόλεπτο ανοίγεις το ipad και twittάρεις)

2. Το κοινό στην αρχή χειροκροτάει διστακτικά μή γνωρίζοντας τί θα επακολουθήσει.

3. Βγάζει από την τσέπη του μία 3μισάρα λευκή δισκέτα (εσύ σήμερα έχεις Blue Ray και Dropbox) και τη βάζει στο Drive.

4. Ο κόσμος ΞΕΣΠΑΕΙ αυθόρμητα σε σύντομα νευρικά γέλια (του φαίνεται ακόμα αρκετά περίεργο το θέαμα) και ξαναχειροκροτάει.

5. Με soundtrack τους «Δρόμους της Φωτιάς» του Παπαθανασίου ξεκινάει η παρουσίαση με την εμφάνιση στην οθόνη γράμμα γράμμα του σήματος της Mcintosh. Τόσο λιτά όσο το διαβάζεις.

και τότε…

6. Στην αίθουσα γίνεται Χ Α Λ Α Σ Μ Ο Σ!

7. Στην ίδια μικροσκοπική πρασινόμαυρη οθονίτσα (εσύ σήμερα έχεις στο σπίτι σου LED και στο κινητό σου RETINA) εμφανίζονται στα πρώτα τους στάδια το Word, το Excel, το Κομπιουτεράκι, το Powerpoint, η Ζωγραφική, το Σκάκι, και εντελώς απρόσμενα η αγαπημένη μέλλουσα σύζυγος όλων μας Η SIRI!

8. Στο τέλος όλοι αντιδρούν σαν μικρά παιδιά που παρακολουθούν πρώτη φορά το διάσημο «NEMO» της Pixar χαρίζοντας απλόχερα στον Στηβ ένα μοναδικό (και ίσως χωρίς ο ίδιος να το ξέρει το πρώτο από μία ατέλειωτη σειρά μελλοντικών) ΠΑΝΑΞΙΟ STANDING OVATION που διαρκεί 60 ατελείωτα δευτερόλεπτα!

Πού θέλω να καταλήξω. Και όμως. Αν το σκεφτείς καλύτερα, τo κοινό της παρουσίασης δεν είδε τίποτα σημαντικό σε σημερινούς όρους. Γιατί πλέον ακόμα και ο τελευταίος παππούς στο πιό απομακσμένο χωριό της Ελλάδας, ξέρει να πληκτρολογεί ένα μήνυμα στο κινητό του, να γράφει ένα κείμενο στο pc, να παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, να κάνει πράξεις με το calculator. Αυτά όμως που εσύ ΣΗΜΕΡΑ θεωρείς αυτονόητα ο Jobs (σε συνεργασία βέβαια με πολλούς άλλους) τα οραματίστηκε, τα σχεδίασε και τα πρωτοπαρουσίασε ΠΡΙΝ 30 ολόκληρα ΧΡΟΝΙΑ!

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δε στεναχωρήθηκα ιδιαίτερα για αυτόν καθ αυτόν το θάνατο του Jobs. Σίγουρα είχα βούρκωσει περισσότερο κατά το παρελθόν, βλέποντας βιντεάκια στο youtube του Michael Jackson, του Kurt Cobain ακόμα και του Gary Moore. Γιατί? Μα πολύ απλά γιατί δεν τον συνδύασα με καμία από τις προσωπικές μου εμπειρίες. Ήταν απών στις χαρές και τις λύπες μου. Στους μικρότερους βέβαια, αυτό σίγουρα το έχει καταφέρει, όντας ο άνθρωπος πίσω από τα τεράστια δημιουργήματα της Pixar, με το Wall-E, το Nemo, το Ρατατούη και τον Andy του Toy Story αλλά εμένα λόγω ηλικίας με τα συγκεκριμένα με πρόλαβε (ή αν προτιμάς έχασε…) στο όριο! Αναμφισβήτητα όμως με βοήθησε όταν κατάφερε χωρίς να τον ξέρω και βελτίωσε σημαντικά την καθημερινότητά μου κάνοντας ότι περνούσε από το χέρι του για να κάνει τα όνειρά του για ένα καλύτερο και ευκολότερο δικό μου αύριο πραγματικότητα. Και όσοι προσπαθούν έστω και την αυτή την τελευταία στιγμή να ταυτίσουν την ουσία του έργου του και το προσωπικό του όραμα για ένα πιό προσβάσιμο και τεχνολογικά προηγμένο μέλλον, με το πόσο ακριβά πουλούσε τα προιόντα που παρήγαγε ή τα αναπόφευκτα κακά του καπιταλισμού και της βαριάς βιομηχανίας, σίγουρα είναι εκτός πραγματικότητας. Ή Τουλάχιστον της δικής μου.

Σε ευχαριστώ λοιπόν Απίθανε κύριε Jobs και σ ευχαριστώ για όλα, ακόμα και αν μου στέρησες μία από τις σημαντικότερες αναμνήσεις της μαθητικής μου ηλικίας.

I Know you Νever meant Wrong.