True Grit (2010)

Εδώ και περίπου 50 χρόνια, η εικόνα των γυναικών στις ταινίες γουέστερν ήταν λίγο/πολύ τυποποιημένη. Όμορφες, κλεισμένες σε ένα σπίτι γεμάτο υπηρέτες, ή χορεύτριες σε κάποιο καμπαρέ, χαζούλες και πάντα ερωτεύσιμες. Ο ρόλος τους σταθερά πολύ μικρός, ουσιαστικά αδιάφορος, με καμία συνεισφορά στην εξέλιξη του σεναρίου παρά μόνο τη στιγμή που πέθαιναν, «μπαμπέσικα» δολοφονημένες από τον ψυχοπαθή μανιακό της ταινίας για να προκαλέσουν με αυτό τον τρόπο την οργή του ήρωα και να προετοιμάσουν έτσι το δρόμο προς την τελική αναμέτρηση του καλού με το κακό. Και όμως στο «True Grit» κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.

Η 14χρονη Μάττι, μαθαίνει ότι ο πατέρας της έχει δολοφονηθεί από έναν εργάτη που είχε προσλάβει στα χωράφια του ο οποίος και το έσκασε παίρνοντας μαζί του, δύο χρυσά νομίσματα και δύο άλογα. Η μικρή όμως δε μοιάζει με οποιοδήποτε θηλυκό έχετε ξαναδεί. Αφού κάνει μία σειρά από κινήσεις που ποτέ δεν έχουμε δεί σε γουέστερν από κορίτσι της ηλικίας της όπως για παράδειγμα το να κάνει παζάρια με επιτυχία με ένα μαυραγορίτη έμπορο όντας ανυποχώρητη στις απαιτήσεις της, το να προσλαμβάνει δικηγόρο και διεκδικεί τα δικαιώματα που είχε με το θάνατο του πατέρα της, και το να κοιμάται μέσα σε ένα φέρετρο (!) στο μαγαζί ενός «κορακιού» μιας και δεν είχε πουθενά αλλού να διανυκτερεύσει, η μικρή ηρωίδα αποφασίζει να απευθυνθεί σε έναν από τους περίφημους «Texas Rangers» και συγκεκριμένα τον Rooster Cogburn ο οποίος αναλαμβάνει να τη βοηθήσει. Όταν δε η μικρή απαιτεί να πάει μαζί του στο ταξίδι του για την αναζήτηση του κακοποιού και πέφτει θύμα κοροιδίας, μιας και ο Ρέιντζερ φέυγει όταν αυτή κοιμάται αφήνοντάς της σημείωμα ότι θα επιστρέψει όταν σκοτώσει τον κακό και ότι η ίδια θα πρέπει να επιστρέψει στη μητέρα της, η παθιασμένη μικρή τον κυνηγάει και τελικά τον προλαβαίνει περνώντας μόνη και αβοήθητη με το άλογό της τα νερά ενός ορμητικού ποταμού, δείχνοντας τη θέλησή της να είναι μέρος των εξελίξεων και όχι απλός θεατής.

Οι αδερφοί Κοέν συνεχίζουν να δημιουργούν ταινίες με κεντρική ιδέα το «Aμερικανοί του Νότου vs The World«, και έτσι μετά το «O Brother, Where Art Thou?» το «The Ladykillers» και το «Νο Country for Old Men» επιστρέφουν με ένα κλασσικό γουέστερν, διασκευή της ομώνυμης δημιουργίας του 1969 με πρωταγωνιστή τον αμίμητο «John Wayne» γεγονός το οποίο από μόνο του είναι ενδεικτικό των συγκρίσεων που θα επέφερε αυτή τους η προσπάθεια. Και όμως τα καταφέρνουν εξαιρετικά. Η ταινία έχει τον κλασσικό ρυθμό που συναντάμε σε γουέστερν με συγκλονιστική φωτογραφία (με τα χιονισμένα πλάνα της Άγριας Δύσης να γοητεύουν και τον πλέον αδιάφορο θεατή…), ασταμάτητες μουσικές αναφορές στον Johny Cash και φυσικά τον Jeff «the Dude» Bridges να κλέβει για ακόμα μία φορά την παράσταση. Ναι, μπορώ να καταλάβω ότι έχω αρκετές εμμονές αναφορικά με ορισμένες ταινίες και ηθοποιούς όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ cinema, κάποιες δικαιολογημένα και κάποιες βασισμένες σε εντελώς υποκειμενικές κρίσεις. Παρόλα αυτά ο συγκεκριμένος ηθοποιός είναι από τους λίγους οι οποίοι εδώ και χρόνια είναι συνεπείς αναφορικά με τις ερμηνευτικές μου σταθερές, ενώ δεν κρύβω ότι μετά το έπος του «The Big Lebovsky» μου είναι και απίστευτα συμπαθής. Εκπληκτική στο ρόλο της η «δεν τη βάζει το μάτι σου» Hailee Steinfeld στο ρόλο του ώριμου αγοροκόριτσου που προσπαθεί να πάρει το νόμο στα μικροσκοπικά χέρια του. Επίσης να σημειώσω ότι είναι ένα από τα ελάχιστα έργα που δε βρίσκω την ερμηνεία του Matt Damon βαρετή ενώ οι αδερφοί Κοέν αποδεικνύονται η τελευταία ελπίδα για την ανάσταση του υποκριτικού ταλέντου του Josh Brolin. Είδωμεν…

ΣΤΙΓΜΗ ΟΣΚΑΡ: Η ταινία είναι ένα γνήσιο δημιούργημα των «Ethan & Joel» Κοέν και παρά το ιδιαίτερο του είδους (γουέστερν βλέπεις, χωρίς ελικόπτερα και μπαζούκας που βγαίνουν από πόρτ μπαγκάζ διθέσιων αυτοκινήτων) είναι γυρισμένη κουτί για τα Όσκαρ Φωτογραφίας και Μουσικής. Ίσως και Α’ Αντρικού στον «Dude» αν και φέτος το βλέπω κάπως χλωμό… (το πήρε πέρισυ για το «Crazy Heart«, δεν είμαστε και τίποτα κάφροι γαύροι να θέλουμε κάθε χρόνο κούπα!)

ΣΤΙΓΜΗ ΧΡΥΣΟΥ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟΥ: Το στόρυ εξελίσσεται σχετικά αργά και αυτό ίσως κουράσει ορισμένους. Εμένα πάντως δε με κούρασε!

ΜΟVIE TRIVIA: Ξέρατε ότι τόσο ο Bridges όσο και ο Brolin έχουν υποδυθεί το χαρακτήρα του «Wild Bill Hickok» σε ξεχωριστές παραγωγές πρίν συμπρωταγωνιστήσουν στο «True Grit» το οποίο «Grit» (επειδή θα με ρωτήσετε) μεταφράζεται σε «Gutts»!? Ο Bridges έπαιξε τον Hickok στο «Wild Bill» το 1995 και ο Brolin στο «The Young Riders» το 1989.

ΔΕΙΤΕ ΤΗ: Είναι μία γοητευτική ταινία αντιπροσωπευτική του genre, μη σας πω ότι αξίζει να δώσετε μέχρι και λεφτά στο Multiplex (πού πλέον τα παλιά σινεμαδάκια…) της γειτονιάς σας για να την παρακολουθήσετε στην αυθεντική της μορφή. Θάνατος στα Torrents!

Rating: 8,5 αστεράκια στα 10 μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μπορεί να μη συμπαθούν ιδιαίτερα το εξεζητημένο είδος των γουέστερν.

και εδώ ένα «Fan Film» με την τραγουδάρα «God’s Gonna Cut you Down» του «τί να λέμε τώρα τα λόγια είναι περιττά» Johny Cash.